کد مطلب:46364 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:53

گنجینه پرسمان » قرآن

آيه 243 از سوره بقره ، درباره چه كساني است ؟

درباره ي آيه 243 بقره به دو مطلب اشاره مي كنيم : الف . مفادو مضمون روايات منقول از حضرت امام باقر ( ع ) و امام صادق ( ع ) به طوراختصار اين است كه اين ها قومي از شهرهاي شام بودند .هنگامي كه طاعون آمد، اغنيا از شهر بيرون رفتند و فقرا ماندند .اكثر آن هايي كه ماندند هلاك شدند و از اغنيا كم تر مردند .مرتبه ي ديگر كه طاعون آمد، رايشان بر اين شدكه همه از شهر خارج شوند؛ لذا از ترس طاعون بيرون شدند و به شهر ويراني وارد گرديدند كه اهل آن به طاعون هلاك شده بود .پس چون در آن جا فرودآمد و رحل اقامت افكندند، حق تعالي اراده كرد كه همه ي آن ها را بميراند؛لذا در آن ساعت مردند و استخوان هاي آن ها پوسيده شد، ( زيرا آن ها پس ازفرار از محيط خود و رهايي از مرگ ، در خود احساس قدرت و استقلال كردندو دچار غرور شدند و يا بنابر مفاد بعضي روايات ديگر، آن ها درخواست پيامبرشان را براي مبارزه و جهاد، به بهانه ي وجود طاعون در محيط جنگ ،اجابت نكردند، لذا طاعون آن ها را فرا گرفت . ) حضرت حزقيل ( ع ) ، ازپيامبران بني اسراييل ، از آن جا عبور كرد و با مشاهده ي آن وضع گريست وگفت : پروردگارا كاش اين ها را همان طور كه ميراندي ، زنده مي كردي تاشهرهاي تو را آباد كرده ، تو را عبادت كنند .خطاب رسيد كه آيا دوست داري آن ها زنده شوند .عرض كرد : بلي ، سپس خداوند همه ي آن ها را زنده كرده ، ( تفسير اطيب البيان ، ج 2، ص 495، نشر كتابفروشي اسلام و تفسير عياشي ،ج 1، ص 130، چاپخانه علميه قم و تفسير برهان ، ج 1، ص 133، نشر قم ،دار الكتب العلميه ) . خلاصه ، درباره ي اين قوم مفسرين سه احتمال را مطرحكرده اند : 1 .قومي از بني اسراييل بودند كه از طاعون فرار كردند ...2 .قومي ازبني اسراييل بودند كه از جهاد فرار كردند ...3 .قوم حضرت حزقيل ( ع ) ( سومين خليفه بعد از حضرت موسي ( ع ) ) بودند كه از فرمان او سرباز زدند، ( طبرسي ، مجمع البيان ، ج 2، ص 133 ) . ب . مفسران در اين كه آيا اين واقعه ،يك داستان واقعي است يا جنبه ي سمبوليك داشته و به عنوان مثل گفته شده است ، اختلاف دارند، مفسريني چون شيخ محمد عبده و مغنيه ،حكايت فوق را سمبليك دانسته ، معتقدند كه احاديث وارده هم ساخته ي علماي يهود است و به عنوان اسراييليات مطرودند، ( محمد عبده ، تفسيرالمنار، ج 3، ص 455 و محمدجواد مغنيه ، تفسير الكاشف ، ج 1، ص 373،دار العلم للملايين ، بيروت ) . ولي مفسراني چون علامه طباطبايي و امام فخررازي ، داستان فوق را واقعي مي دانند، ( تفسير فخررازي ، ج 6، ص 173،نشر صحافي ناصر، و تفسير الميزان ، ج 2، ص 397 - 393 ) . ;